Body

Wciąż boję się o tym pisać, ale niech będzie.
Ciało.
Największy wróg ostatnich lat. Przeciwnik.
Coraz więcej kobiet i mężczyzn wpada w ten szał "perfect body" "fit" "healthy"...
To obłęd, to istny obłęd.
Sama w niego wpadłam. 
Czuję się i trochę lepiej i trochę gorzej.
Plus:
*nie mam już problemu z rozmiarami w sklepach
Minus:
*odczuwam ciągły niedosyt jeśli chodzi o figurę

Kiedy będę w stanie zaakceptować swoje ciało? Przez 2 lata jakoś się udawało. Mogę śmiało powiedzieć,że miałam to gdzieś, jadłam co chciałam i ile chciałam. Czułam się dobrze. Co się nagle stało, że znów zapragnęłam się zmienić?
Zapalnikiem była niedoszła dieta mojego chłopaka. Chciałam, żeby nie czuł się osamotniony w tym, że tylko on nie może jeść wszystkiego. Z początku kierowałam się tylko wsparciem, więc zaczęłam szukać czegoś co nie będzie dla mnie za bardzo uciążliwe. 
Uzależnienie od słodyczy... Dieta bezcukrowa! PERFECT!
Och... szło świetnie. Z początku miało to na celu tylko i wyłączne odrzucenie cukru, przynajmniej na jakiś czas. Dla zdrowia.
Ale...
Zauważyłam zmiany w moje figurze. Dobre zmiany. I w tym momencie człowiek zaczyna wariować. Bo radość z tych kilku kilogramów jest chwilowa. Od tamtego czasu waga stoi. A ja wciąż jestem na diecie. 
Najgorsze w tym wszystkim jest to, że to nie zadowala. To za mało. Chce się zrzucić więcej, chce się wyglądać jeszcze lepiej. Człowiek boi się cokolwiek zjeść.
Mam wyrzuty sumienia po kilku minutach.

Nie chcę zaprzepaścić tego co naprawiłam. Nie chcę też wpadać w paranoję, chociaż wiem, że pewnie już w nią wpadłam.
Najbardziej się chyba boję, że jak przestanę to wszystko wróci. 

Zabawne jest to, że jeszcze niedawno śmiałam się z tych ludzi, którzy są na dietach, a teraz sama stoję w tym samym miejscu. Nie jestem szczęśliwa. Dumna ale i również zawiedziona, że nie może być jeszcze lepiej. 

Na koniec każdego postu zawsze mam jakiś "morał", piosenkę, sentencję...
Dziś nie mam nic.
Chyba dlatego, że tym razem to ja potrzebuję pomocy.

K.